Interesujące Życie [5] — — Na drodze z Moskwy do Łodzi przez Berlin

Mając na swoim terenie tylu Polaków (ochotników i deportowanych) dowództwo rosyjskie postanowiło zasilić szeregi swojej armii. Odwołując się do uczuć patriotycznych wcielono ich do wojska i dano możliwość współuczestniczenia w wyzwoleniu kolejnych państw. Polskie siły walcząc u boku Armii Czerwonej i pod jej dowództwem wzięły udział w sowieckich ofensywach w całej Białorusi i Ukrainie, aż po Polskę, a potem przez Wisłę w kierunku Odry, a następnie do Berlina.

W kwietniu i maju 1945 roku walczyli w operacji berlińskiej w Hohenzollern Kanal i przekraczając Havellendisher Grosser Haupt Kanal, osiągając Łabę i łącząc się z jednostkami amerykańskimi. Ta 1. Dywizja Piechoty Tadeusza Kościuszki i niektóre jednostki artylerii i inżynierów wzięły udział w ulicznej walce w Berlinie [z Wikipedii i innych forach].

Wycofujący się Niemcy walczyli o swoje życie. Całe bataliony poddawały się aliantom uciekając przed Armią Czerwoną.

Mój ojciec powiedział, że podczas walk na terenie Polski i innych krajów, niewielu niemieckich jeńców przeżywało. Większość z nich zabito natychmiast pamiętając o okrutności wobec tylu narodów.

Niemcy skapitulowały. Bitwa o Berlin zakończyła się w 2. maja. W tym dniu, General der Artillerie Helmuth Weidling, dowódca Obszaru Obrony w Berlinie, bezwarunkowo poddał miasto Generałowi Armii Radzieckiej Wasilija Czuikov.

W dniu 16 maja 1945 roku Adam Motyl został mianowany oficerem zaopatrzenia Szpitala Wojskowego w Łodzi, 120 km na południowy zachód od Warszawy. Awansował na chorążego.

Dla Polaków, Litwinów i Rosjan było to bardzo emocjonalne zwycięstwo. Porównują to do zwycięstwa w bitwie pod Grunwaldem, kiedy armie polskiej koalicji zdecydowanie pokonały Krzyżaków 15 lipca 1410. Mój ojciec, chorąży Adam Szary dostał medal (jeden z wielu) z napisem “Od Grunwaldu do Berlina” dla jego udziału na kampanii Berlińskiej.